Lekcja XI: Międzynarodowe prawo, klauzula 73

Za jeden najważniejszych dokumentów regulujących międzynarodowe prawo czarodziejskie uchodzi Międzynarodowy Kodeks Tajności Czarów. Dokument ten powstał w 1692, choć od 1689 powstał jej ogólny zarys. Celem powstania dokumentu jest ukrycie, a także ochronienie czarodziejów przed mugolami. Dla magizoologii najważniejsza jest dodana niemal po 60 latach, bo w roku 1750 klauzula 73, regulująca kwestię ochrony i (lub) ukrycia magicznych stworzeń przed mugolami. Klauzula brzmi:

Wszystkie czarodziejskie rady ustawodawcze są odpowiedzialne za ukrywanie magicznych zwierząt, istot i duchów w granicach swego terytorium, a tak- że za sprawowanie nad nimi opieki i kontroli. Jeśli którekolwiek z tych stworzeń wyrządzi krzywdę komukolwiek ze społeczności mugoli albo zwróci na siebie ich uwagę, czarodziejskie ciało ustawodawcze danego państwa zostanie pociągnięte do odpowiedzialności przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów.

Przykłady pogwałcenia klauzuli:
Na terenie Wielkiej Brytanii (Anglii) w hrabstwie Devon w Ilfracombe w 1932 roku zielony smok walijski zaatakował plażę pełną mugolskich turystów. Tragedii udało się zapobiec dzięki rodzinie odpoczywających tam czarodziejów, którzy odpowiednio szybko zaalarmowały odpowiednie władze. Mugolom zmodyfikowano pamięć, a rodzinę odznaczano Orderem Merlina Pierwszej Klasy.
Na terenie Szkocji w jeziorze Loch Ness, gdzie swoją siedzibę ma największa na świecie kelpia znana szerzej jako Potwór z Loch Ness. Szkocja przez incydenty z Loch Ness stała się najczęściej karanym przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów państwem na świecie.
Wśród himalajskich szczytów na obszarze Tybetu mieszka Śnieżny Człowiek, znany wśród ludzi gór i himalaistów Yeti. Wielka Stopa, gdyż tak inaczej nazywa się Śnieżnego Człowieka, jest spotykana równie często, jednak ze względu na trudność w znalezieniu, a także ciężkie warunki atmosferyczne Tybet ustępuje wśród tej niechlubnej liście Szkocji.